Keramet Şiiri - Sadık Kocabaş

Keramet
Şair nedendir bilinmezler attı taşını
Bir gece yarısı uyanıp çattı kaşını
Silmeden düştü yollara gözün yaşını
Bunda da vardır elbet bir keramet

Baba ocağına varayım dedi
Bir zaman inzivada durayım dedi
Kendimi kendime sorayım dedi
Bunda da vardır elbet bir keramet

Ne kağıdı oldu ne de kalemi
Zaman faniyse insan köle mi
Ayrılık bize baki töre mi
Bunda da vardır elbet bir keramet

Dertlerini anlattı, bitti feryadı
Yazılmasa da gönlü bilir muradı
Hasret bitince geçer tüm sıratı
Bunda da vardır elbet bir keramet

Yanında kendinden başkası yoktu
Cevaplar azdı sorular çoktu
Nasihata teselliye ruhu toktu
Bunda da vardır elbet bir keramet

Gecenin kıyısında kaç gece durdu
Sabah olmasın diye saatler kurdu
Kendine cevapsız çok soru sordu
Bunda da vardır elbet bir keramet

Dünya malı insana kötü hevesmiş
Bırakılan eser geleceğe bir nefesmiş
Alem kendi kendine girilen kafesmiş
Bunda da vardır elbet bir keramet

Cahile anlatmak atlatmaktan zordur
Size dar gelen şeyler bize boldur
Hasretle yanan kalemsiz şair kordur
Bunda da vardır elbet bir keramet