Kendinle konusmalar Şiiri - Yusuf Berkman

Kapalı kapılar ardında
kendime sorduğum sorularım var—
Her biri çoçukluğumdan bugünüme iz bırakan konular,
her biri beni benden biraz daha eksiltti
her biri biraz daha uzaklaştırdı.düşlerimden.

“Sen kimsin?”
dedim bir gün,
cevap gelmedi.
Yalnızca annemin yüzü belirdi karanlıkta—
yarım kalmış bir ninninin ucunda büyümüşlüğüm.
Babamın suskunluğu,
geleceğe dair fısıldanan cevaptı;
anlamlandıramadığım
salonun köşesinde hâlâ durur.

İçimde büyüttüğüm o yabancı:
Ben miydim?
Yoksa toplumun alkışladığı, sevemediğim evrilmişliğim?

Bir gün, herkes çekilirken kenara,
ben içimde kaldım.
O an yaralarım cevap verdi bana:
"Direnmek,
herkes gibi olmamaya yemin etmekti."
Yüzlerimizin altında gizlenen bizleri
sabırla büyütmekti.

Ve evet,
kendi yolunu seçen
yalnızlığa razı olmalıydı.
Çünkü
en kalabalık cehennem,
başkalarının düşleriyle
yaşamak zorunda kalmakdı.