Kendinle Konuşmak Şiiri - İhsan Yılmaz

Kendinle Konuşmak

— İhsan Yılmaz

Bazen susmak iyidir,
Dünya bağırırken bile içine çekilmek.
Kaldırımlar tanır seni,
Ayak izlerinden çok, düşüncelerinden.

Bir pencere gibi açılır ruhun,
Göz göze gelirsin kendinle.
Ne çok soru birikmiş içerde,
Ve ne çok cevapsız kalmış gece.

"Ben kimim?" diye sormazsın artık,
"Sana ne oldu?" dersin sadece.
Bir çocukluk anısı düşer aklına,
Bir kırık oyuncak, bir eksik sarılma belki.

Arada bir iyi geliyor yalnızlık,
İnsanı başkasına değil, kendine götürüyor.
Bir iç çekişte yıllar dökülüyor diline,
Ve sen affediyorsun belki… belki de unutmuyorsun.

Ama konuşuyorsun,
Kendinle, en dürüst halinle.
İçindeki sessizlik yankılanıyor duvarlarda,
Ve bu defa, gerçekten duyuluyorsun.
Mayıs/ 2025