Kendini görmez... Şiiri - Murat Ülkü

Bir aynada yüzüyorsun, kendi ışığında,
Bir övgü, her gülüşünde her bakışında,
Görkemli güzelliğinle, varsın sahnelerde daima,
Fakat doymayan kalbin hep aç, o gülüşlerinin altında...

Eleştiri kalbine saplanan bir hançer gibi,
Gerçeğin fısıltısı bile yıkar bir deprem sanki.
Gizli benliğinle gerçek benliğin çarpışır,
Bu sonsuz savaşta, bir ğün yorgun düşer belki.

Empati bir lüks, sen hiç bilmezsin tadını,
Kendi yörüngende dönersin, etrafa körsün.
Adını yalnızca kendi ışığınla beslersin,
Başkalarının gölgesindeyken bile böbürlenirsin.

Reddedilmek bir kabus, bir felaket sana,
Üşürsün korkunç bir ayaz dolar ruhuna,
Bu yüzden bağımlısın, sana tapınan her insana,
An gelir hiç acımazsın canım dediğin cananına.

Gerçekler acımasız, yüzleşmek ne mümkün,
Kendi yarattığın dünyada bir prensessin sen.
Uzun vadeli ilişkiler, bir labirent kör düğüm,
Çünkü sevgi değil, sadece hayranlık istersin.

Rekabet bir ateş, kıskançlıksa bir zehir,
Her başarı bir tehdit, her güzellik bir düşman.
Kendi parlaklığını söndürürsün öfkenle her an,
Seni hırçınlastıran bir başına sevdanın gölgesinde kalman...