Kendini Arayan Sonsuzluk Şiiri - Sinan B ...

Bir damlaydım, denize düşmeden önce,
var mıydım, bilmiyorum.
Belki Tanrı’nın unuttuğu bir düşünceydim,
belki de kendi rüyamda uyuyan bir ben.

Zaman akıyor —
ama ben, zamanın içinden değil,
onun sessizliğinden geçiyorum.
Her saniye bir dua,
her nefes bir kayboluş.

Gök, içime çökmüş bir ayna gibi;
orada ben varım, ama ben yokum.
Yalnızlık, Tanrı’nın en eski dilidir,
ve ben onu öğrenmeye çalışan bir yankıyım.

Bir ışık geçiyor karanlığımın içinden,
adı “hiçlik”,
ama ben onda bir anlam buluyorum.
Belki varoluş, sadece unutulmuş bir hatıradır,
ama yine de kalbim —
her defasında yeniden inanıyor.

Çünkü biliyorum:
Her yoklukta bir varlık gizlidir,
ve her son,
bir başlangıcın kılığına girmiş sonsuzluktur.

Sinan Bayram