Taşıdığın kırık aynada gördüğün yüzün
duygularını kanattı hep
gölgene sarıldın her sabah
aklına geldikçe ayrılıklar
durmadan yaraladın kendini.
Öylesine yırttılar ki dikiş tutmaz gökyüzü
kanayan sen olursun
öyle yazarsın kalbinin tarihini.
Çık, dolaş, ay insin saçlarına
o aynaya bir daha bakma
güneşe ver sende açılan yaraları
maskelerini yırt, hepsini unut.
Kendini geri al, gölgeni giyin
demek ki yanılmışsın
güvendiğin dağ değil, bir uçurumdu
düşmeden hayatı yeniden başlat.
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 14:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!