Kendine Yabancı Şiiri - Abdullah Sunulu

Tanıdık yabancılara sordum beni,
Yoktu hiçbirinin hakkımda bilgisi.
Nasıl tanıyabilirlerdi ki zaten?
Duvarlar içinde mahlassızın kalbi.

Şu hücremin duvarlarıdır dökülen,
Aklımın yolları ise dolu diken.
Paramparça hale geldi ayaklarım,
O yolları umursamadan geçerken.

Çok denedim kendimi tanımayı,
Şu aklıma bir adım yaklaşamadım.
Ben kaybolmuşum aklımın yollarında,
Sevdiklerim bana yakın, ben uzaktım.

Seyrettim onları uzaktan uzağa,
Sanki güvenmiyordu hiçbiri bana.
Gidemem oraya, hapisim gönlümde,
Güç yetiremiyorum prangalarıma.

Yapayalnızım kalabalık ortasında,
Kanamakta şu yaralarım gönlümde.
Kesmişti ümidini benden doktorlar,
Yalnız yatarım ameliyathanede.