Kendine Sadık Yaşa Şiiri - Salim Diyap

Doğru bildiğini yaparken kimseden takdir, alkış ya da anlayış beklemeyeceksin.
İçindeki ses senin pusulandır; o susarsa yönünü kaybedersin.

Görülmek için değil, görülmemek için de değil sadece var olmak için yürüyeceksin. İzi kalmasa da ardında, sen o adımı atmayı seçtiğin için anlamlıdır yol.

Diyetini ödeyemeyeceğin hiçbir şeye yeltenmeyeceksin. Çünkü her arzunun bir kefesi, her isteğin bir karşılığı vardır. Bilinçle atılmamış bir adım, varlığının zeminini çürütür.

Yeltendin mi zerre pişmanlık duymadan yaptığın işin diyetini ödeyeceksin. Çünkü pişmanlık, kararın değil, yetersiz cesaretin çığlığıdır. İnsan dediğin yürekle attığı adımın sonuna kadar arkasında durmalı...

İşte o diyet, senin onur madalyandır. Ve o madalya ne boynuna asılır, ne duvara; yalnızca iç sesine kazınır. Suskun kaldığında bile seninle konuşur.

Zeytine portakal aşısı vurulmaz. Her tohum kendi iklimini ister. Zorlarsan çürür. Zorlarsan sen de çürürsün. Ruhuna uymayan yaşam, kendi bedenine ihanettir.

Dokunu reddeden beden senin değildir. Sevgi zorlama değil, özgürlüktür. Yalnızca kabulde filizlenir, sahiplenmede değil. Ten değil, ruh tanır teni.

Beyhude çabalardan uzak dur. Birilerine benzemeye çalışmak, kendini harcamaktır. Unutma, kalabalıkların maskesi bol olur ama yüzü yoktur.

Sen onlardan olmadın ve asla olmayacaksın. Çünkü senin vicdanın, çoğunluğun çığlığına değil gerçeğin fısıltısına ayarlı.

Herkes kendi dünyasında yaşar
Kimileri yüksek sesle susar, kimileri sessizce bağırır. Varsın senin onurunu kederin bilsinler. Varsın anlayamasınlar seni; herkes, idrak ettiği kadar gerçektir zaten.

Hayat, en büyük öğretmendir. Ama müfredatı yoktur. Dersleri geçmezsin, yaşarsın. Ama er ya da geç öğretir: Esareti, alışkanlık gibi giyinenler özgürlüğü darı gibi ezerler.

Onlara da bir gün öğretecektir: Bencilliği bayrak yapanların cenneti olmaz, zindanı olur.

Ve sen...
Kendine sadakatle yaşadığın her gün, kimse bilmeden yazdığın bir destandır.
Çünkü bazen sessiz yürüyüşler, en gür haykırışlardır.