Çocukluğunda ışığı hiç görememiş çocukların yolunu şaşırmaktan, kaybetmekten başka şansları yoktur.
O ışığı ise, ilk önce ebeveynler yakar. Beklenilen anne baba olmasıdır ancak bezen bu bir abla, abi, kardeş, belki çok uzak bir akraba olabilir.
Bir çocuğu doğduğu evlerdeki tek bir kişinin anlaması, onaylamsı, sevmesi bile o çocuğun kaderini değiştirir.
Hayat, bizleri dünyaya getirenlerden öğrendiğimiz davranış modelleriyle idame ettirdiğimiz, başını hatırlamadığımız, sonunu bilmediğimiz engebeli bir yokuştur ve bize ne gösterildiyse, onu öğrenir, onu taklit deriz hayatlarımızda.
Bu dil belki kötülük, belki iyilik belki de sevgi dilidir.
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Devamını Oku
Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta