Kendine Doğru Yürüyen Şiiri - Haydar Güner

Bütün akşamlar
aynı sessizliğe uzanıyor.
Ben hep orada—
bir adım geride—
bekliyordum.

Yağmur artık
yüzüme değil,
içime düşüyordu.

Bir zamanlar
bir saç telinin gölgesinde gezinirdim.
Şimdi gökyüzüne bile
isim vermek gelmiyor içimden.

Beni tutan sen değildin.
Ben,
kendi hayalimin zinciriydim.

Ve işte—
bir anahtarla değil,
bir yangınla açıldım.

Kalbim,
yaldızlı yalanlara kanmaz artık.

Kırıldım mı?
Evet.
Ama bu kez
kırıldığım yerden değil,
kıran yerden uzaklaştım.