Kendine Aşık Tavuskuşu Şiiri - Ateş Ağacı

Aşık olduğum ses kayalara çarpar
Ve kulaklarımdan kalbime süzülür yankısı
Aynalar ki en vefalı dostlarım
Görmek istediğim yansır camlarından
İçimde yaşadığını sandığım okyanus
Aslında bir avuç su
Dilimdeki hikmetli sözler
Ariflerden arakladığım inciler
Ey boyalı fıçıya düşmüş
Ve kendini tavus kuşu sanan çakal!
Bir gün göklerden ilahi bir yağmur yağar
Boyaların paçalarından süzülür
İşte o an
Aynalar terk eder seni
Arifler kendi mallarına haciz koyar
Harut ve Marut terk ederler babil kapılarını
Baş aşağı da asılsan
Gideceğin kaç kapı var?
Gençlik pınarı
Yokluk denizine dökülürken
Ve bilinmezken hayatın diğer kalanı
Elindekinin muhasebesi
Hep alacak kalanı verirken
Terazinin sağ kefesine koyacağın
Ve adına aşk dediğin şey
Belki de denizlerden topladığın yakamozlardır.