Kendinde Kal Şiiri - Servet Törer

Bu yol dermanı yorar, yüreği dağlar,
Gidenin ardında suskun bir bahar.
Adımı rüzgâra bıraktım yine,
Sesin yankı olur, dağılır diyar.

Kendinde kal, beni anma artık,
Zamanın diliyle sus gönül.
Yarına dokunan bir gölge oldum,
Sen kendi kendinle kal artık.

Gözümde bir parça eski sevinç var,
Küllenen anılar hâlâ sıcaklar.
Bir hece düşerken dilimin ucundan,
Kalbim susar, kelimeler ağlar.

Kendinde kal, beni anma artık,
Zamanın diliyle sus gönül.
Yarına dokunan bir gölge oldum,
Sen kendi kendinle kal artık.

Bölünmüş nehirde yankı gibiyim,
Kırılmış bir aynada ışık gibiyim,
Ne ben sana sığdım, ne sen bana,
Kalan sadece bir dua gibiyim.

Kendinde kal, beni anma artık,
Sözler biter, kalır yalnızlık.
Bir gönül kırığı, bir sır kaldım,
Sen kendi kendinle kal artık.