" Kendince" Şiiri - Mercan Demir

"Kendince"

Bir köşede oturuyorum,
Kimin beklediğini bilmeyen sandalyeler gibi.
Ne gidenim var, ne gelenim,
Zaman sadece önümüzden geçip duruyor — selamsız.

Bir sigara yanıyor,
Külünde gece var,
Dumanında unutulmuş bir isim.

Ay pencereye yaslanmış,
Sanki o da bana bakıyor
Ama biz, birbirimizi
Çoktan tanımamış gibi yapıyoruz.

Yalnızlık değil bu belki,
Ama insan bazen
Kendine bile misafir olur,
Kapıyı çalmadan girer,
Ve yine sessizce çıkar...

Mercan Demir
11.10.25