Bahsini ediyorum ya,
Kollarım iki yana açık,
Bir uçurum tepesinden.
Aslında kollarımın açık olması aslolan.
Açık.
Öylece, sırf rüzgar değil içime hapsetmek istediğim.
Belki bir düşünce.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Karmakarışık bir şey bu, ama tarif edemediğim bir tuhaflık var. Nasıl desem, yani kötü demeye dili varmıyor insanın ama bir bağlantı kurulamıyor dizeler arasında. Garip.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta