Kendi'yle Şiiri - Bahar Ada

Kıyamıyorum…
Şekerli ağladın dizlerimde.
Kendi’nden geçmiş,
Yorgundu vedan.
Ağzın yarım!

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum.
Ninniler yalnızca uyumaya.
Yer savrulunca,
Güldü geçmişin.
Mendilin ak!

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum.
Geçer ninenin toprak korkusu.
Gök bulanınca,
Çaldı maviye!
Korkun dingin.

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum.
Yansımalar geri vurmalara.
Kalp çarpılınca,
Kırıldı ayna.
Görgün kayıp!

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum.
Gizler vahşetin aşk huzurunu.
Kalp ağrıyınca,
Etti tebessüm.
Kederin ayıp!

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum.
Bencilliğindir seni büyüten.
Sallayınca O,
Uyudu bebek.
Kendi’nden firar!

Üzülme sen öyle.
Kıyamıyorum.
Katıktır şeker haz gözlerinde.
Düşünce birden,
Susuverdi dem.
Tektir kavram.

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum…
Üzülme sen öyle…
Meramım Kendi’yle.

Gulê