Kendimi Asıyorum Şiiri - Şenol Özcan

Kendimi Asıyorum

“Devam edin,” diyor bir dış ses,
“Devam edin; çökelek ekşisi fenalığınıza.”

Ne terbiye edilir ne efendileşir artık dizeleriniz.
Mapus duvarlarının nemlerinde küf kadardır bilgeliğim—değersiz.

Kürtaj çatalında rahim kadar ağzı açık,
çıldırmaya istekli suskunluğum.

Bir mum yansa, bin yalanım sönecek.
Alacağım, diyor bir dış ses;

Bir cımbız tez vakitte beni söküp alacak diye nasıl olsa Nerede bir ip bulsam kendimi asıyorum…