Kendime Yolculuk Şiiri - Cihat Elcik

Hep kötülük etmişim kendime, iyilik sanarak nefsimin vesvesesinde,
Kime iyilik ettim ben, beni kim koruyacaktı o karanlık hevesinde?
Hep unutmuşum özümü, gafleti zikir bilerek,
Vah kafam! Hatırladığımı sanmışım, ya beni kim hatırlayacaktı?

Bir kere olsun kusur aramamışım kendi nefsimde,
Kendimi masum sanmışım, beni kim arındıracaktı o perdeyle gözümde?
Bir kere olsun elimi tutmamışım düşerken çukuruna nefsin,
Kendimi bırakmışım, beni kim kaldıracaktı o suskun gecenin içinden?

Hep gülmüşüm, güldürmüşüm fânî cihanın aldatıcı sahnesine,
Acı kahkaha ile örtmüşüm hüzün perdesini kalbime.
İçimdeki iniltileri susturmuşum, kimse duymasın diye,
Ama beni kim güldürecekti hakikat aleminde?

Hep koşmuşum bir hayalin peşinde, vehmin seraplarına doğru,
İstikametimi kaybetmişim nefsimin girdabında soğuk bir yorgunlukla.
Bir pusula ararken kalbimin ortasında,
Beni kim bulacaktı o kaybolmuş istikamette?

Bir perde çekmişim gözlerime, marifet nurundan uzak,
Korkmuşum hakikati görmekten, susturmuşum kalbi feryâdını.
Bir kere olsun durmamışım, tefekkür etmemişim derinliğine,
Beni kim uyandıracaktı gafletin loş sabahında?

Bir kere olsun affetmemişim kendimi,
Hatalarımın hikmetini okumamışım kalem-i kaderde.
Kırmışım kalbimin nurunu, incitmişim ruhumun sükûnunu,
Beni kim affedecekti eğer ben kendimi affetmezsem?

Sonra sustum... Dizlerim çöktü, dilim “Ya Allah” dedi,
Titredim, yutkundum; ruhum secdeyle eridi.
Parmak uçlarımın La İlahe İllallah dediğini duydum.
Suyla konuştum, kuşla buluştum.
Bir çiçek kokladı beni, evet evet.
SubhanAllah diye fısıldadı kulağıma, kulağım..
Ben şiir yazmıyorum, şiir beni yazıyor.
Elhamdülillah şimdi buldum kaybolan beni,
Beni kim tanıyacaktı Rabbim’den gayrı?

Huzurunda tanıdım dostu, duâyı, secdenin sırrını,
İmanın lezzetini, huzurun nurunu.
Gözyaşlarım arındı, kalbim teslim oldu,
Yıldızların Rabbi olan Rabbim!
Beni kim huzura erdirecekti Sen’den başka..

Şimdi anlıyorum;
En büyük iyiliği etmişim kendime,
O’na yönelip, nefsin zincirini kırarak, aslıma dönerek. Kim bilir döndürülerek.
Çünkü tüm cevaplar oradaydı, semâya açılan avuçlarımda.
Beni kim güldürürdü Sen’den başka?
Beni kim affederdi Sen’den başka?
Beni kim yaşatırdı Sen’den başka?
Seni Çok Seviyorum Ya Vedüd!
Kim sabrederdi bana Sen'den başka..

— Cihat Elcik