Kendime Söz Şiiri - Fatih Furkan Kurt

Bu şiir, bir günlük sayfasından doğmuş bir iç hesaplaşmanın sesidir. Kalemin kağıda döktüğü her satır, şairin kendi ruhuyla konuşmasıdır; geçmişin gölgesinde kalan acıları kabul ederken, geleceğe dair bir umut yemini taşır “Köklerim karanlıkta, gölgeler içinde” dizesi, geçmişin yarattığı karanlık anları ve hayatın zorluklarını simgeler. Günlükte bu, belki de bir gecenin sessizliğinde yazılmış bir iç döküşün başlangıcıdır. Şairin kendisiyle yüzleştiği anları hatırlatır; geçmişin ağırlığı ne kadar baskın olursa olsun, bir ışığın peşinden gitme arzusunu gizleyemez. İkinci dörtlük, şairin kendi üretim ve eylemlerine dair sorumluluk ve umut duygusunu yansıtır. “Meyvelerim tatlı olacak, cana deva” dizesi, yapılan her işin, her sözün başkalarına fayda getirme niyetini gösterir. Günlükte belki de bir anne, bir öğretmen, ya da kendi içindeki “iyi olma” idealine dair düşüncelerini kaleme almıştır. Her yaprak düşse de, yeni baharların açacağı inancı, kişisel direnç ve kararlılığın simgesidir. Üçüncü dörtlük, geleceğe dair yemin ve sözleri taşır. “Çocuklar gülsün diye kuracağım salıncak” gibi imgeler, basit ama derin bir hayat felsefesini ifade eder: Geçmişin karanlığına takılıp kalmamak, bugünün aydınlığını ve umudunu büyütmek. “Kendime söz: Daima çiçek açacağım” dizesi, hem günlükteki bir kişisel taahhüt hem de şiirin ana temasını özetler; yaşamı sürekli üretmek, güzellik ve umutla doldurmak. Bu şiir, günlükten fışkıran bir ruh hâlinin dışavurumudur; bir kişiyle baş başa kaldığında, kendi geçmişini, acılarını, kayıplarını ve geleceğe dair umutlarını düşündüğünde yazılmıştır. Okuyan kişiye de bir davet sunar: Kendi köklerimiz ne kadar karanlık olursa olsun, dallarımızı ışığa uzatabilir, umut ve güzellik yaratabiliriz.