Atamadım içimden...
Geçer belki güneşe kadar uçsam
Kanatlarım yansa...
Ufkun sonuna kadar yüzsem
Kollarım uyuşsa ...
Islak yaprakların üstünde koşsam
Nefesim kesilse...
Hayat kırıldığında gelir aniden
Hüzünlü bir coşku yaratır gider birden..
Belki de son nefesimde sarmalayacak beni
işte özgürlüklük bu diyeceğim...
Kayıt Tarihi : 14.3.2001 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!