Kendimden Kaçış Şiiri - Abdullah Sunulu

Özür dilemek bir erdem ise,
Gaflette sürünmek ahmaklıktır.
İnsanları anlatanlar ise,
Beraberindeki dostlarıdır.

Kurtlar sofrasındaki tepside,
Melek yüzlü şeytanlar tıkınır.
Yenen yemek kin ve nefret ise,
çok uzun sürmez, sofra dağılır.

Yazdıklarım bana bir aynadır.
Geceleri aynadan kaçarım.
Benim aynalarım gerçekliktir.
Her gün başka rota bulmaktayım.

Gerçekler depderin bir deryadır,
Hayaller ile çırpınmaktayım.
Varacağım son köy musalladır,
Oradan öte köy yoktur beyim.

Bilmiyorum ne yapıp edeyim.
Kime kızıp da kime küssem ki?
Her şeyin mesulü yine benim,
Ben kendimden kaçamıyorum ki.