Kendim Bana Yabancı Şiiri - Ersoy Tümay

KENDİM BANA YABANCI

Ah benim deli gönlüm, mutsuzluğa abone
Mağlup oldu hislerim, isyankar doğan güne
Yüreğim eşsiz cevher, bulunmaz bir hazine
Ben kendime eksiğim, kendim bana yabancı

Dünya denen evren de, mutluluğu tatmadım
Helal olan aşıma, haram lokma katmadım
Vesveseye kapılıp, yön kıblemi şaşmadım
Ben kendime eksiğim, kendim bana yabancı

Çektiğim bu çileler, anlatılmaz işkence
Ondan gelen hep güzel, şükür olsun binlerce
Gönül huzur bulacak ruh, bedenden gidince
Ben kendime eksiğim, kendim bana yabancı

Ömür tükenip gitti, hep kendimi aradım
Huzurlu yaşamaktı, öksüz kaldı muradım
İsyan değilde lakin, ben bu candan usandım
Ben kendime eksiğim, kendim bana yabancı

Tükendi ümitlerim, ömür sona dayandı
Güzel gören gönlümü, vefasızlar yorandı
Amansız çilelerle, yorgun sabrım sınandı
Ben kendime eksiğim, kendim bana yabancı

ERSOY TÜMAY 09/05/2024