Kendim Şiiri - Miray Seyyar

gözlerim açık ve bakıyorum dünyaya
göz kapaklarım alınmış benden
yalnız kirpiklerim duruyor
genç bir kadınım ben

fanusum kırıldı diyorum
o kadar berrak ki dünya korkuyorum
simalar silik yalnız
belki de ben bir seraptım
bilmiyorum

gözlerimin en siyahına dek görülmeli
yansımalarınıza bakmalısınız
ama isterim ki orada beni görün
çok mu imkansız istediğim

simsiyah halimle kalemim bende yine
oysaki daha geçenlerde demiştim ki
“mutluyum artık
hiçbir şey yazamam”
işte hep büyük kelimelerim vardır benim

demlendi yalnızlığım
ve yine ıssız kaldım
saklambacımda asıl korkum
bulunmamak değil
aranmamaktı oysa

ya bu kelimeler de olmasa
ben de bilmesem varlığımı
o zaman ne yapardım
bir iki harfi de koyamasaydım yüreğime

benim gibi dosdoğru yaşayanlar
inadına net
inadına kırmızı
hiçbir zaman öğrenemeyecekler aslında
yaşamayı

bir hikaye anlatıyorum bir masal
dinlemek ister misiniz beni
göz kapaklarımı yerine dikin
ve diyin ki
artık uyuyabilirsin

görmek istemiyorum
açık yaralarımla dolan parlak tenim
o kadar acıyor ki
dünyayı görünce
o kadar canım yanıyor ki
sizi görünce, insanlar

kabullenmeye çalışıyorum burayı
yine bir dua boğup nefesimden
dudaklarımda tuzlu tadı gözyaşlarımın
dilime lanet ediyorum

gitmek gitmek gitmek istiyorum
çok uzaklara sisler bulvarı havasında
bir memleket özlemi çekiyorum ki
hiçbir yerde yok orası, biliyorum

tüm kavruluşumla buradayım yine
varlığımı acımla kanıtlıyorum
acıyorum
öyleyse varım