Kendi Mezarım
Dünden daha fazla istiyorum
Bugün ölmeyi.
Yaşamak için hiçbir
Heves kalmıyor dünden bugüne.
Saatler geceyi gösterdiğinde,
Ay sokakları aydınlatırken,
Nasıl isterim yaşamayı
Yarınki azap için.
Zaten ölmüşüm
Evvelden bu yana,
Üstüm örtülü
Bayat toprak ile.
Yaşayamadım doya doya.
Derler ki benim için:
“O, herkesten daha hevesli.”
Evet, öyleyim ölmeye hevesliyim.
Sessiz bir çığlık kalmış
Gönlümün çatlağında,
Karanlık bende saklanmış,
Günüm ışığından yana.
Yapamayacağımı düşünür o
Halbuki o öldürdü beni
İlk bayat toprağı
O attı ruhuma
Kurtulmak istiyorum
Bu et parçası bedenden.
Zaten ruhu ölmüş,
Bir et parçasını neylesin insan?
Halim Yusuf Pilavcı
12.11.2024
Kayıt Tarihi : 19.11.2025 13:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!