Kendi güneşimde üşürüm

.

Yazgılar gelip geçiyor ömürden
Ömrümün göz penceresinden

Süzülüp yaşamın cumbasından
Çıkmaz bir sokakta rastlıyorum düş güvercinine

şimdi salıncakların en eski çocuğuyum

Tenha bir çıkrıkta
Tin şüphesiz sığıntıdayken
Kabararak artar iç suyum
Ten ayan beyan korkak
Göz sarnıcındaki çizgilere sığınır
Çukur çağlayan
Kendimden ürkerim

şimdi kırkiki yılı örtünmüş suçluyum

Suçluyum ki
Defalarca bilmeden
Tüyden hafif bir inişle kıskandırmışım
Mermer sin üzerine düşüp dağılan
Ahmak ıslatan damlaları

Yok yok
asıl anlatmak istediğim;

Yıllanmışlığı sindirdiğim şu günlerde
Neden tıngırdayıp depreşir içimde kibirim

Oysa
Durmaksızın
Yunan ateşi' nden üşümelerdir
Yinelediğim…

şimdi karanlığın güne abandığı zaman/
kadehin şaraba susadığı yer/ başlangıçla, sonucun buluştuğu noktada ışığa göç etmek istiyorum/ halim yok…
oysa ne çok büyüdü ellerim……..