Kenan Gezici Şiirleri - Şair Kenan Gezici

Susarsam bir gün anlaşılmamışımdır ondan.
Konuşayım diye ısrar etmeye gerek yok.
Yoruldum kifayetsiz kaldı kelimelerim.
Aynı şeyi boylu boyunca tekrar etmek.
Nede olsa yorar insanı elbet.
Sevinçlerim oluyor ama suskun üzüntülerim.

Yıkık virane dünya bozguncular besliyor.
Biz ancak düzeltenleriz diyenlerdir bunlar.
Yaşarlar insanı aldatma, bencil hazzını.
Yalan dalavere olmuş onlarda hayat tarzı.
Köyü yakar pişirmek için bir yumurtasını.
Herkes onlar için olur bir doğal kaynak.

Yazacak çok şey varken yazamadım Mira.
Kalemim şimdi yazmamak için isyanda.
Haklar içinde seçme tercihi verildi bana.
Şimdi bilmiyorum neyi yazayım kimi yazmayayım.

Yaşlı gözlerimle baktığım.
Yer sürme yüzümü dedim.
Tertemiz tebessümüm.
Yıkayacak toprak değildir.
Çayım sigaram helal lokmam.
İnancımla birlikte yoğurdum.

Zaman yazılmış, bir hiç uğruna, hiç edilmiş.
Çağıracak kalmamış, virana bak göç etmiş.
Akıl yoksa vardıysa kişi yol başına ne fayda.
Bir dil bulamadık bedenimizde kalmadı çaba.
Su rüzgâr şahit söylediklerimizi taşır onlara.
Kurulsa mizan her şey zaten oldu aşikâr.

Gezdim her yaşta okyanusları, denizleri aştım.
Ne medeniyetler ne ülkeler gezdim de gördüm.
Şehirler dolaştım köy, kasaba neler var dünyada.
Azgın denizler aştım sonsuz okyanuslar gördüm.
Yolcular gördüm, yola çıkmaya mecbur kalan.
Kurtarmış canını birde cananını yalnız o var.

Nereden bileceksin o gördüğün değilim.
Hiç boşuna konuşma, akıl yürütme yetmez aklın.
Artık iyice yaklaşa biliyorum korkusuzca.
Endişem yok büyük karanlıklar sığınacak yer arıyor.
Artık güzel yalanlara ben inandıkça, rastlamıyorum.
Gözümde büyüttüklerim üstüme yıkılamıyor.

Sıralanır bir bir boşu boşunalar.
Zaman mekân her durumda acılar.
Doymak bilmeyen hırs, inat, tutku.
İnsan en büyük mertebeyle doğdu.

Benim sevincim bir gelincik sevinci.
Ovada, tenhada yalnız kalmış uzaktaki.
Nasıl oluyor bilmem bu çaresizlik mahsun.
Buyruk edilmiş, güneşin değdiği dağ gibi gerçek.
Beklemem artık bizde zaten, her şey eksik.
Bakamadık bir de güzele, gelmedik göz göze.

Ve sonunda kanat çırpıyor.
Rüzgâr minnet etmiyor.
Her sabah saçlarıma dokunur.
Bir söz işitmez kulaklarım.
Şikayetçi olan hiç değilim.
Uzun çöller beklentisi içermez.