Kemal Yazan Şiirleri - Şair Kemal Yazan

Sonbaharda dökülen yapraklar gibi
Kopuk,yılgın,öylesine sararmış
O da benim gibi hazana sevgili
Yarısı yerlerde,yarısını rüzgar almış.

Umutlanıp hayatını sürdüreceğine

Yağmurdan sonraki hüzün
Donduruyor yüreğimi krağı gibi
Sen dirensende yıllara
Ben saldım zamanı olacağı gibi.

Bir hiç gibi pençelerken boşlukları

Dilerim tanrım sana iyi gün yaşatmasın
Gözlerin kurusun,sevgiyle bakmasın
Yıllar seni kovalarken
Azrail de peşini bırakmasın.
Yüreğin kıyılsın ama durmasın
Gözlerin kapanmasın,hiç uyumasın

Ağla gözlerim utanma,gözyaşı sana yakışıyor
Gönüller uzak ama hayallerimiz bakışıyor
Kendini bırakma,hayat çok kısa
O kısa hayata ne güzellikler sıkışıyor.

Işığa doğru uzanırken yüreğim

Bazılarına tanrı yürü ya kulum der
Önündeki fırsatları tıkır tıkır öder
Bazılarına tam sıra gelir
Gişe kapandı...ödeme bitti der

Öyle bir sevda istiyorum ki yüreğimi dağlasınGözle
Gözlerimi uyutmasın hiç,Hayaliyle sabahlasın
Feleğin çarkı cayır cayır yakarken
Geceler mehtabın suskunluğuna ağlasın
Kessinler şurada,isterse öldürsünler beni
Kuru yapraklar gibi savrulacağım yollarına

Sedyede götürüleni benmi sanıyorsun?
O sadece bedenim...Aldanıyorsun
Duygularımla,yüreğim emin ellerde
Ama sen pişmanlıklarına yanıyorsun.

Şehidin acısı içimizde dinmiyor
Yakıyor yüzleri,yüreklere sinmiyor
Gözyaşlarımız sanki buz tutmuş
Yapışıp kirpiklerimizden inmiyor.

Donuk toprağı yüzü diye elledim

Cennetten kaçışa da benzese
İnan hiç değişmiyor durum
İsmini dağların doruklarına yazdım
Ben bu sevdaya mecburum.

Yüreğim çığlıkta atsa üst üste

Yaban ellere açarken yüreğini
Bir kez gönlüme yaslanamadın
Süslerken duygularını kendin için
Bana geç kaldın...uslanamadın.

Kasılırken cennet bahçeleri benim diye