Kemal Tekir Şiirleri - Şair Kemal Tekir

Balayılarının ilk gününde,
Yerleşmeye çalıştıkları,otel odasında,
Sudan bir sebeple tartışan,
Fransız çift çareyi,
Odaları ayırmakta bulurlar,
Yan yana iki odaya geçerler.

Bana ne, esen rüzgardan
Bana ne yağan yağmurdan.
Farkım kalmadı mecnundan,
Sırılsıklam oldum aşktan.

Yandım Kerem gibi yandım,

Ne yapacaklarını bilirler,
Tutku sahibidirler.
İşlerinden kaytarmazlar,
Engellerden yılmazlar.

Vizyon sahibidirler,

Her yüze güleni dost sanma,
Allah’tan başka, dost arama,
Harama tamah etme asla,
Bedeli çok ağırdır unutma.

Yardım iste,her an Allah’tan,

İman ettim,Rabbim,inandım sana,
Kulluk etmem,ben senden başkasına.
Çeşit çeşit nimet verirsin bana,
Şükrederim Rabbim,ey Rabbim sana.

Başlarız adınla,bütün işlere,

Güneş,her gün doğar,batar,
Yanar,Allah diye diye.
Gökyüzünde tüm yıldızlar,
Parlar,Allah diye diye.

Dünya’da bütün çiçekler,

Akşam olur, çöker hüzün,
Sevgilini arar gözün.
Konuşursun duvarlarla,
Kalpteki hatıralarla.

Her telefon çalışında,

Aradım seni,dün gece,
Kadehlerde şişelerde.
Sordum seni bilenlere,
Sevgilim nerede diye.

Hayalinle ben baş başa,

Hücrelerin görevlerini,Düzenli yapmaması.
Anarşi içinde davranması,
Bir veya, birkaç hücrenin,
Diğer hücrelerden hızlı çoğalması,
Kendi için gayret,beden için hastalık ve felakettir.
İnsan vücudunun hücreleri,

Kimse dolduramaz,yerini senin,
İnan benim için,çok değerlisin.
Yoktur annem senin,dengin,emsalin,
Güzelsin,özelsin,vazgeçilmezsin.

Düşüncemi,duygumu,isteğimi,