Sabah ayaz,
Gece düş..
Isınamadı yürek sensiz bir türlü..
Gidişin,
Bir çocuğun öksüz kalması gibi zor..
Sebebiyetsiz bir izdüşüm,
.........................kalbime...
yargısız bir infaz,
hesapsız gidişler...
Hayatın terk saatinde vuran zil sesi,
Bir gece...
Bir tren ötüşü...
Bir yokluk...
Anlamsız sözcükler dillerde sallanırken,
eller konuşur,
Haramdır yaşamak;
Heveslenişlerim..
Hayallerim..
Güzel bir günü sevgilinin dizlerinde bitirmek;
Özlem duymak,
Ben Kemal... Hayata tutunmuş, hiç kopmayacagını sanan bir gureba... Ailesinin reisi, eşinin kocası Çınar'ının babası Kemal...
Evrende, Samanyolu'nda, Samanyolu'ndaki herhangi bir gezegende ve bu herhangi bir gezegenin herhangi bir ülkesinin bir şehrinin bir semtinin bir mahallesinin bir sokağının bir sitesinin bir binasindaki herhangi bir katın herhangi bir dairesinde yaşayan insanlardan sadece biri... İşte bu kadar zerre...
Ben Kemal...
Anne babasının oğlu, kardeşinin ağabeyi, yeğeninin dayısı, amcasının yeğeni, dedesinin torunu, dostlarını dostu, arkadaşlarının arkadaşı. Komşusuna göre komşu, sokaktaki adama göre herhangi bir adam, mahalle bakkalına göre sadık bir müşteri, her sabah karşılastığı yabancılara göre ise aynı semtin yabancısı... Zengine göre zavallı, fakire göre şanslı...
Ben Kemal... Şiirlerini beğenip okuyana göre bir şair, derdini açana göre bir sırdaş, ayağına basıp durduğum birine göre ise bir düşman...
Kundağa göre bebek, mezara göre ölü, dünyaya göre fani...
Hiç böyle yazmamıştım adını,
Kimsenin bu şekil gökyüzüne...
Sensizliğin karimatik yalnızlığıydı
Belki fikrimin yetisi...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!