Sabah erken esen,
Serin yel gibi
Çıkıp geliversen karşıma
Okşasan tenimi
Sevginin kutsallaştığı
O pembe vakitler gibi
Uykumu denize saldım yine
Yine gözümün önünde uzanan o iskele
Biliyorum üzüntü faydasız
Olan olmuş bir kere
Terkedildim bugün ben kendime
Güç oldu ama anladım
Bir ömür geçti beyhude
Ömrün kadrini bilemedik böyle
Rüzgara yazılar yazdık bir ümitle
Çoktan Solmuştu al karanfil elimde
Bahar vakti alır arı balı çiçekten
Gözlerin...
Fırtınalı bir okyanus,
Beyaz bir martı
Maviye kanat çırpan
Yalnız,sınırsız,saf ve özgür
Gözlerin bir içim su
Yerler geliyor aklıma,
Yeşil yerler,gezdiğim yerler,
Arasıra gözüm dalıyor
Çıkıyorum hasretlik dağına,
Bakıyorum.
Sisli de olsa manzara
Sol bacağım,
Ah,sol bacağım benim.
Ne vardı ağrımasan
Böyle deli deli
Yatırdılar sonunda hastaneye beni.
Bilmemneloji kliniği...
Hayat nezlesi oldum galiba
Bugünlerde,
Hayattan hiç tad alamıyorum
Uyku tutmuyor gözlerimi
Her gece aynı kabusu görüyorum
Kuyunun dibi karanlık
Portakal çiçeği kokusu
Geliyor bir yerlerden
Burnuma
Ya da
Bana öyle geliyordur belki
Ah,güneyim benim
Orada durur hep
Şu küçük pembe komidinin üzerinde
Oysa ben neresinde
Olursam olayım bu evin
Kulağım hep ondadır
O küçük telefonun zilinde..
Ansızın geliverir
Toprak kokan kırmızı geceler
Takılır aklımın bir köşesine
Düşünür dururum
Gözlerim duvardaki şu eski saate dikili
Bir sonun kokusudur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!