Kemal Kabcık Şiirleri - Şair Kemal Kabcık

05 Aralık 2012 Çarşamba 16:05:32

“YALNIZLIK” Adlı Romandan:

“Bazan biraz da kendimin olmak istiyorum! .” / Memleket hasreti mi çekiyordu? . Bu ihtimal üzerine yürüttüğü düşünceler bazan yüreğine su serpiyor / bir nebze melhem oluyordu! . / Nihayet fevkalade bir izin koparmağa muvaffak olduğu vakit / hiç olmazsa bir müddet için kendisinden ayrı yaşaması lazım geldiğini söylemişti! . / Tekrar normal hale gelebilmek için, birkaç ay yalnız kalmağa ihtiyacı olduğunu ilave etmişti! . { Kitap Yazarı: A.J. CRONIN } (05 Aralık 2012 Çarşamba 16:11:55)

06 Aralık 2012 Perşembe 07:14:57

“YALNIZLIK” Adlı Romandan:

O gün saat üç buçukta / yola koyuldular! . / Büyük bir sevinç içindeydi! . / Anlayışlı ve / neşesini hoş görüyormuş! . / Boyun eğmiş oluyordu! . / Dar sokakları geçerek / hakikaten etrafı tahta perdeyle çevrili bir sahaydı! . / Oldukça anlayışlı bir tavırla / kendisini / ön sırasına doğru sürüklemesine razı oldu! . / Sahaya bakan / tahta bir sıra idi! . / Bir adam çizgilerin üzerinden bir daha geçerek tazeliyordu! . / Erken gelmişlerdi / çoğu genç adamlar ve delikanlılardı! . / Kısa bir zaman zarfında bütün sıralar / her tarafı hareket edip duran, kımıldayan beşeri varlıklarla dolmuştu! . { Kitap Yazarı: A.J. CRONIN } (06 Aralık 2012 Perşembe 07:22:07)

Peşinde iz sürmeye çabaladığımız sağgıdeğer öğretmenlerimizin takdirinden uzağa düşer isek eğer ki, gerçek manada, Anadolu'ya ait olamamanın vereceği, sıkıntı veren ve acı veren bir yalnızlığa gömülüveririz! . Sıkıntı ve acılara; ÖĞRETMENLERİMİZDEN TAKDİR KAZANAN ARAYIŞLARIMIZ OLMALI ve ÖĞRETMENLERİMİZİN TAKDİRİ ile ANADOLU KÜLTÜRÜ ZENGİNLİĞİNDE, KENDİMİZE ÖZGÜ KONUMUMUZU MUHAFAZA EDEBİLECEĞİMİZE, YÜREKTEN İNANÇ BESLEYEBİLMELİYİZ! . Sakinliğimiz ile değerlendirilen kitap anlatıları; ANADOLU KÜLTÜRÜ ESASLARINA GÖRE DEĞERLENDİRİLEBİLMELİ ve ANADOLU İÇİN YARINLARA UMUT BİRİKTİREBİLMELİ, ANADOLU'YA GÖNÜL VEREN DUYARLI AŞIKLAR ile! . AŞIKLARI ile BİR BÜTÜNLÜK İÇİNDE OLAN ANADOLU'YA; HUZUR ve UMUT YAKIŞIR! . DOSTLUĞUN TEBESSÜMÜ DAİMİ OLUVERSİN İNŞALLAH ANADOLU KÜLTÜRÜ BÜTÜNLÜĞÜNÜN ZENGİNLİĞİ ile YİNE İNŞALLAH ve YİNE MAŞALLAH! . GERİSİ GELECEK YİNE İNŞALLAH; ANADOLU AŞIKLARININ AZİMLİ ÇABALARI ile! . SEVENLERİNİZİ TAKDİRSİZ BIRAKMAYIN EY ANADOLU SEVDALI, DOST TEBESSÜM SAHİBİ, AZİMLİ DUYARLILIKLARA ÖRNEK OLARAK ALMAYA ÇABALADIĞIMIZ, SAYGIDEĞER ÖĞRETMENLERİMİZ! . SAYGILARIMLA! . TEŞEKKÜRLER! . İYİ Kİ VARSIN EĞİTİM ve İYİ Kİ VAR SAYGIDEĞER ÖĞRETMENLERİMİZ! . DAİMA İLERİ ADIM EĞİTİM ÇİZGİSİ ile DAİMA ANADOLU İÇİN! . { Kaleme Alan: Kemal KABCIK - ANTALYA - 06.12.2012 07:39 }

06 Aralık 2012 Perşembe 16:38:20

“YALNIZLIK” Adlı Romandan:

Sağlam yapılı, kısa boylu / bir adam, bir elinde yarım bir soğan öbür elinde bir parça ekmek / yerleşti, sonra samimi bir tebessümle çakısını çıkarıp onu çizmesinin üzerinde biledi ve ekmekle soğanı şapır şupur yemeğe başladı! . / Islık sesleri dalgalandı sonra bu ıslık seslerine tempo tutan ritmik ayak sesleri duyuldu! . / Neredeyse başlayacak! . / Anlatmaya devam etti! . / Şimdi görüyor musun? . / Şimdi seni buraya niçin getirdiğimi anlıyor musun? . Senin için ne sürpriz değil mi? . / Ne demek istediğini evvela anlayamamıştı / pırıl-pırıl parlayan gözlerini diktiği tarafa bakınca / sahada zarif hareketlerle oradan oraya koşan, uzun boylu çevik delikanlıya bakıyordu! . / Uzun bir zaman hareketsiz kaldı. Zihninde sanki birden bir ışık yanmıştı! . { Kitap Yazarı: A.J. CRONIN } (06 Aralık 2012 Perşembe 16:48:36)

Vakit Var, İnsan Var ve KAZANAN YİNE ANADOLU OLACAK! .

Odasının dört duvarıyla barışık olan, bir yalnızlığı vardı onun da! . Şikayetsiz, yalnızlığını verimli kılacak arayışlar içerisindeydi! . Bir kitap ile yalnızlığı verimli kılmak çok güzeldi, fakat insan, sarf ettiği sözler ve gerçekleştirdiği davranışlarla kendi gibi olmalıydı ve kitap anlatılarının ötesine geçerek, insan kendi hayalini yaşayabilmeliydi azim göstererek! . Payına düşen yalnızlık, onun istediği değildi, kader onu yalnız bırakmıştı! . Oysa bir gönle girerek, sevmek ve sevilmek isteğinde olan idi, herkes insan gibi! . Bir yalnızlığı vardı ve yalnızlığını şafağa taşıyacaktı yine azimle! . Şafak vaktinin umudu, bin bir hayal sunuyordu insana, cömertlik içerisinde! . Önemli olan akşam vaktine kadar bin bir umudu yitirmemek ve bin bir umut ile hayatın sürekliliğinde,hayatını doya doya yaşayabilmekti! . Şafak vakti umutla dolan kalbi, ebediyet için muhafaza edebilmeli ve insan daima pozitif olabilmeli idi! . Vesveselere kapılmamalı ve insan başarının ince ayrıntılarını düşünebildikçe, niçin ziyana uğrasındı ki? . Dört duvar arasında, kalbimizi geniş bırakabilmişsek sevgiye ve insan varlığına, insan niçin tedirginlik yaşasındı ki? . Her şey yerli yerinde ve başarı, belki de tek adım yeterli olacak kadar kolaydı! . Önemli olan meselemizin özüne inebilmek; ANADOLU TEBESSÜMÜNÜN DAİMİLİĞİ İÇİN! . Çok şükür; BUGÜN YİNE ANADOLU TEBESSÜMÜNÜN DAİMİLİĞİ İÇİN: SAYGIDEĞER ÖĞRETMENLERİMİZİN PEŞİNDE İZ SÜRME ÇABASINDA OLAN, BİR AZİMLEYİZ! . SEN ÇOK YAŞA EY ANADOLU veSİZLER ÇOK YAŞAYIN EY ANADOLU DOSTLUKLARI! . { Kaleme Alan: Kemal KABCIK - ANTALYA - 06.12.2012 05:09 }

Bilgi Hakkıyla Paylaşılınca; Umut ve Huzuru: DAİMA ANADOLU KAZANIR! .

Bir kabiliyeti motive edecek gücün var ise eğer ki; paylaştığın senin kardeş! .
Bencilliklerden kurtuluşa ererek; kendin için istediğin başarı ne ise kardeş:
Önce dostluğun tebessümüne, Anadolu Kültürü Öncülerine dileyebilmelisin! .
Yetmiş beş milyonluk bir bütünüz ve bütünlük paylaşımla muhafaza ediliyor! .

HEPİMİZ YARDIMA MUHTAÇLIĞIMIZLA BİRİZ! YARASI OLAN BİR BİZ MİYİZ? .

NEFS TERBİYESİNİN DERECELERİ VARDIR! . AYNI DERECEYE YAKIN OLANLAR:
BİRBİRLERİNİ ANLAR ve BİRBİRLERİYLE EBEDİ DOSTLUK ANLAYIŞINDADIR! .
AYNI DEĞERE ODAKLI İKİ İNSAN; NEREDEYSE, BİRBİRİNİN AYNISI SANKİ! .
ONLAR BİRBİRLERİNİ GÖRÜR, ONLAR BİRBİRLERİNİN YARASINI SARAR HEP! .

"HAK ile HALK" Demeyi; BÜYÜKLERİMİZDEN ÖĞRENDİK! .

"İnsan hakları evrensel bildirgesi"ni yeniden kaleme alabilmeli ve HAK ile HALKLARIN KAZANIMI ADINA, GÜCÜ ve KUDRETİ OLAN BU GÖREVE ATILIR! .

"CEMİLE" Adlı Romandan:
(Orhan KEMAL)

/ Bir insan bir yerde sebat etmeli! . / Öyleyse mesele kalmamış... Sen de elini yu... / Çapaklı gözleriyle bütün gün dikilip, dağ köylülerinin getireceği tabaklanmamış tavşan derisi beklediğini, derileri tabaklayıp sattığını, kazandığı üç beş kuruşa düğüm üzerine düğüm attığını, ekmek peynir, ekmek turşu, ekmek karazeytin yahut kaynamış kimyonlu nohutla gününü gün ederek santimle yaşadığını herkes bilirdi. / Yolları / gözden geçirerek / her gün ki gibi / kontrole çıktı / Odada cigara içiyordu / Aydınlık, tertemiz, pırıl pırıl bir atölyeydi. / "Öncü" ve "Arkacı" denilen işçiler çalışır. / Tükenmez bir hayranlığı vardı. / Yürüdü. Son derece memnundu. /

******

Kör; FERRARİ İÇİN BİRİKİM YAPAR! . Erdem; TERİNİ BİRİKTİRİR MANEVİYATA! .

KÖRLER; BİLEĞİNİN GÜCÜNÜ KAVGADA GÖSTERMEK İÇİN, HER AN FIRSAT KOLLAR! .
ERDEMLİ İSE; BİLEĞİNİN GÜCÜNÜ, TOPRAĞI KABARTMADA, ÇAPA SAPINDA DENER! .
KÖR; DÖĞÜŞ İÇİN SOPA ARAR! . ERDEM İSE; AÇLIĞA ÇARE ÇAPA SAPI ARAR HEP! .
KÖR; KAN DÖKER! . ERDEM; TER DÖKER, ÇAPA SAPINA TUTUNARAK, AÇLIK ADINA! .