Satırlar konuştuğunda aklım suskunluğa gömülür benim.
Kelimeler birbirine bakarken bulur kendilerini.
Sonra anlaşırlar aralarında; cümlelere koşarlar.
Seslerini duyar gibi olurum, ya da kendimi duyarım.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta