mülkiyeti bana ait olmayan
aşk acılarını onarırım.
başka adamların hasretleri tüter
iştahla öptüğüm,
iyileştirdiğim kadınların dudaklarında.
nokta değil, kılçıklı bir virgülüm
ben artık herkesin hayatında.
köprülerini yakmış,
kalbi buruşuk,
gemi kundakçısı bir kanunsuzum.
ardımda
molozu yetim bir enkazın is kokusu.
mantar tabancalı günahlarımla,
öksüz zamandan çok büyürüm
öksüz zamanlar büyütürüm.
bir yanlışlık olmalı;
soba sönüğü hüznümle
tutuşturuldu bahar ıslağı yangınlar.
sandıkta
gördüğü her kuytuda sevişmeye teşne,
bol kireçli
ve temiz çarşaflı bir ilk aşkın tortusu var.
göğsümden ihraç edilmiş yüreğim,
artık bacaklarımdan akar.
çünkü
kullanıldıkça eskir kelimeler.
zamanın ipinde güneşe bırakılıp,
slavca panayırlar gibi çeker giderler.
hele sevda dedikleri küfür,
gözleri buruş buruş bir ihtiyardır.
sevda diye bildikleri,
bulutlara düğümlenmiş, birer
kesmece esrar yanılgısıdır.
bir yanlışlık yok:
denizler, vefadan yana nasipsizdir,
yek fırtınalar hatırlanır.
bir gemi avuçlarını açar,
dilinde mırıl mırıl bir okyanus duası;
hazreti istavrit gönlü bol bir tanrıdır.
kelimeler de eskir ve ben
-bir kelime orucunda da olsanişitirim senin yekpare yokluğunu,
saçlarında savrulan imbatın
yel alfabesi uğultusundan.
kulak zarlarımda
pencüse bir sessizlik.
hem sonra kadınlar olur
erik çiçeği,
kiraz rengi kadınlar.
yüzleri loreal sponsorlu,
sesleri trt terbiyeli,
yazgım olmayan,
yazgımdan öte kadınlar.
ıskartaya çıkarılmış yüreğim
göğsümde değil,
kasıklarımda atar.
kelimeler de eskir
ve aşk, eninde sonunda
dergahta bütünlemeye kalmış
tembel bir dilenmedir.
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 12:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
