Kelebeğim Ben Şiiri - Eda Uzunok

Senin çiçeğinde hayat bulan kelebeğim ben
Rüzgara inat tutunurum, dallarına sıkıca
bakma bakma oraya

Sevdiğini söylüyorsun oysa
Her seferinde silkeleyip düşürüyorsun

Çırpınıyor kanatlarım
Rüzgara inat tekrar çıkıyorum

Soruyorum çiğ düşerken gözyaşlarıma neden
Susuyorsun
Soruyorum yüzüm umuda dönük
Çökmesin karanlık,
Korkuyorum
Önemsemiyorsun
Susmak onaylamaktır oysa biliyorsun

Yapacak bir şey yok diyorsun gözlerinle

Cemre düşerken
Kanıyorum

Seviyorsun
Kanatlarımı kıracak kadar çok mu seviyorsun

Çok sevme çiçek
Ömrümün kısa olduğunu biliyorsun