Kelebeğim... Şiiri - Poyraz Can

İlk seni gördüm.
Uçmuyordun.
Bir kelebeğin uçamaması ne kadar acıysa,
Benim de bir kadına bakıp; O'nu saramamak o kadar canımı yaktı.
Kanadın kırıktı.
Bunu ilk bakışta gördüm.
Yürüyüşünde vardı o kırılmışlık.
Sesinde, susuşunda, gizli gizli ağlamanda.
Sen her şeyi içine gömmüş,
Göğe küsmüş, toprağa sarılmış gibiydin.

Ama bil ki ben seni hiç "eksik" görmedim.
Çünkü eksik dediğin şey,
Yanına biri geldiğinde tamamlanır.
Ve ben,
Senin eksik kanadın olayım istedim.
Senin sol yanın,
Senin yeniden gökyüzüne dönen bakışın olayım istedim.

İlk adımı attığımda korktun.
Durdun, bekledin.. uzun uzun düşündün.
Kalbin, bir duvar gibi önüme geçti.
Kimse girsin istemiyordun. keşkeleri yaşamamak için.
Ama ben...
Ben kapıları kırarak girmedim içine.
Avuçlarımı açtım. sadece ....
İncinmiş Yaralarını gördüm.
Ve o yaralara kendi canımdan pay verdim.

Kanadını düzeltmeye kalktım.
Ama bil ki ellerim titriyordu.
Sana zarar vermekten değil,
Ya sen uçamazsan diye...
Ya her şey boşuna olursa diye...
Ama sen,
O küçücük kalbinle inandın bana.
Bir çırpıda değil…
Ama yavaş yavaş.
Gözlerin bana sığındı bir gün.
Ve ben işte o gün kendimi sonsuz sandım.

Sana masal anlatmadım.
Sonsuzluklar vaat etmedim.
Ama her sabah uyandığımda,
“Bugün seni yeniden seveceğim” dedim içimden.
Çünkü aşk,
Tek seferlik bir düş değil…
Her gün biraz daha yanmak,
Her gün biraz daha ellerini tutmak için yeniden doğmaktır.

Sen uçamazken ben yürüdüm seninle.
Sen uçmaya başladığında ben gökyüzünü tuttum
Sen ağladığında sustum,
Sustuğunda içimden şiir oldun.
Adını mırıldandım gecelere,
Sesin yankı oldu rüyalarımda.

Ey kelebek…
Ben seni,
Uçarken değil,
Uçamazken sevdim.
Ve sen,
Ben seni sevdiğim için uçtun.
Kanadını ben iyileştirmedim.
Sen,
Sevilince kendini iyileştirdin.

Ben yalnızca sana inandım.
Bir ömür değil,
Her gün yeni bir “biz” yazdım gözlerinin kenarına.
Ve sen her sabah yeniden doğdun bana.
Kırık kanatlarınla,
Titreyen yüreğinle,
Ama en çok da,
Artık bana güvenen o bakışınla.

Kelebeğim…
Ben seni,
Ellerimi, kanatarak sevdim.
Ve eğer bir gün uçmayı unutursan,
Bilki; ben yine senin yanında olurum.
Bilki; canına can, kanına kan olurum,
ve yine bilki; bütün ömrümü sana adamak için varolacam
Yeter ki sen
Yine gözlerimde kal…
Ve gökyüzünü gözlerimde hatırla.
.......................
( Sevgili dostum Murat ve Hatice için kaleme alındı)