Kelaynak Al Yanak Şiiri - Mesut Çiftci 2

Bir hayalin peşinden uçtum gökyüzüne,
Ellerimde umutlarım,
Ayaklarım çıplak,
Yarı uykulu sabahlarım,
Uzun gagalı bir Kelaynak,
Ahmak mı ahmak
Masum bir al yanak;
Nesli mi tükeniyormuş,
Bilerek mi üremiyormuş,
Öyle bir şey.

Tüm yaşam alanlarım işgal edilmiş
Ve suçlu yine ben bilinmiş,
Günah keçisini kaçırmışım,
Fidye isteyen aklımla yanmışım,
Her söylenene bir güzel kanmışım.
Çocuksu bir çokluk,
Budala bir bolluk,
Bu deliliğe delil istemez yokluk,
Hani hepimiz dosttuk?
Kuşlar, ağaçlar, börtü böcek
Ve çiçekler
Ve insanlar hepsinin benzi soluk.

Gözlerimden düşenler,
Geri çıkmaya üşenenler,
Benler, bizler, sizler,
Var olmayan düşler,
Jilet misali keskin düşünceler,
Ruhumu kanatan gülüşmeler,
Arkası yarın görüşmeler,
Ensesi kalın dövüşmeler,
Yenilmeler,
Yenilenmeler,
Yinelenmeler,
Hepsi bir arada.

Bir benim bu hikâyedeki eksik,
Her ilişkideki o meşhur toksik,
Elim kolum bağlı ve fikirlerim tutsak,
İşim gücüm doymak bilmeyen bir kursak.
Şu suçluyu bir bulsak,
Sanık sandalyesine oturtsak,
Sonra bir ağlasak bir ağlasak.

Memnun oldum her tanışmada lafın gelişi,
Garantiledim ki ben bu ruhsal çöküşü,
Bundan sebeptir zararımın karı geçişi,
Bir ben miyim bu dünyanın ahmak keşişi?
İntihara mı meyilli bu kürenin çekişi?
Yaşamaya mı adanmış boyun eğişi,
Kuğunun?