Kelam-ı kibar bir adamdın sen.
Acz ruhlara iyi gelen.
Önce heybetin yankılanırdı, dağ doruklarında.
Nerdesin diyen, hicaz makamı dillerin.
Sonra ellerin, name okurdu her telden.
Kendine arz edilen, şuh güzelliklerden.
Birbir arınır, binbir bedene bürünürdü gecenin ıssızlığında.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!