Kelam Şiiri - Müzeyyen Önder

Neden kelama sarılırım bilirmisin?
Sesim duyulmadığında,
yüreğim bağıra çağıra sustuğunda,
tek yoldaşım olur tümceler...

Sözüm hacize uğradığında,
anlatamadıklarım boğazımda düğümlendiğinde,
bir tek kelam anlar beni,
bir tek şiir sarar yaralarımı.

Gürültülü ama sağır dünya
duymaz içimde kopan fırtınayı.
Ben de es geçerim belki ama,
içimde kelimeler haykırır usulca.

Sustum sanırlar,
oysa her suskunluğumda
binlerce kelime
birikir kalem ucuna.

Kâğıt bilir ne çok konuştuğumu
ancak okursan duyarsın sesimi.
O yüzden yazarım,
çünkü kelam susmaz,
çünkü kelam,
beni ben yapan sığınağımdı.