Kekik Kokulu Dağlar Şiiri - Numan Akkoyunlu

Kekik kokulu dağlar; sıra sıra revansın
Gülistanımla benim arada paravansın
Dumanlı başınla of sevda salınca cana
Gül solar sen yürürsün bülbül bulanır kana

Ardıç dalda uzanır hayat verir bölgeye
Ay sinsice süzülür yaprak düşer gölgeye
Gülün nergise hasret yeşilinde yamacın
Olmaz, servi revanım; nedir senin amacın?

Efkâr başında duman gönüllere düşersin
Aşka susamış kalbin pervasında pişersin
Aman vermez cismanin sivrilirsin buluta
Kıvrılır yollar sende tutunursun paluta

Cevretme âşıklara kalksın aradan engel
Acımasın yürekler kimse salmasın çengel
Sal kekik kokuların ciğer düşsün feraha
Kocaman o gövdeyle yakışmazsın güruha

Pınarlarında coşsun şelaleler çağlasın
Yine ceylanlar seksin canı cana bağlasın
Lale sümbül gül açsın olsun bağlar gülizar
Karalar bağlamasın kimse olmasın bizar

Şanın yücedir dağım ne söylesem de azdır
Yazsam sabahlara dek çaldığım sana sazdır
Sen ki benim gönlümde yeşermiş bağistanım
Lütfeyle keremini şenlensin dağıstanım

27.11.2012