Kefalet Şiiri - Tahir Sadi

Aktarmalı yolculukların yorgunluğundayım
Doğmaktan yaşamaya yaşamalardan aşka
ve ardı sıra yalandan yalana kompartıman kargaşası
Biletim avucumda, atılma korkum yok,
ben çoktan varmışım
İstasyonların adres kaygısı olmadığı gibi yaşıyorum
Bütün acıların indiği bütün mutlulukların çekip gittiği tek memleket gibiyim
Türbeler bile günahlarla kardeş olmuş,
şeytan bana koşmuş
Gülüyorum bu bana çok mu?
Yerde bir yaprak, dün gece rüzgâr dalında vurmuş
Simitçiler bile kahpe artık bağırmıyor taze ve gevrek
Acı bir demli çay kokusu bardağım boş, elim almaya dilim istemeye cüret etmiyor
Firuze bir mavilik var gökyüzünde
Yer bakır denizi gibi sıcak, kıvrık ve hınç dolusu bir yılgınlık
İstemiyorum ben, üzerime olmayan bu gömleğin dikişlerinde kanlı diş izleri
Ben Yusuf olamam içimde isyan dolusu isyan
ve kırgınlıkların sancısı
Geceler zifiri bir hayal, geçimsiz duvar, aşılmaz hendek
Yanılırım, şaşırırım, kırılırım, incinirim lakin söylemem
Bana yardım et!
Hayır, artık istemem hatta istemediğimi de istemem bir defa bile isteyemem
Kahrını çektiğim bu matem; matem değil
Dinim, kinim, imanınım, benim dediğim bu ben işte benim
Çıkrıkları çeviren ellerin sızısını dindiren su serinliği gibi
Ben bu yorgunluğumun, sancıyan içimin, sustuğum dargınlığın ve sana olan kırgınlığımın kefiliyim.