Kedili Köpekli Şiir Şiiri - Serdar Arı

Barınakta kedi ve köpek gibiydik,
makus talihimiz orada bile birleştirmiyordu bizi,
halbuki ne güzel anlaşırdık seninle ben bir arada,
kedi köpek gibi bir evde,
koşulsuz seven hep taze kalan çocuklar gibi severdik birbirimizi,
göz göze, koyun koyuna, dip dibe...
Zor aşk bu sevgili;
kedi ile köpek olmanın ve kavuşamamak bir türlü,
insanlar öyle diyor ona inanmışlar asırlardır,
halbuki biz anlaşıyorduk seninle kimseler yokken,
başkalarına ne oluyor ne karışırlar bize,
birimiz onlara kulak astı mı yandık,
kedi köpek olurduk o zaman,
ne vakit aşıklar olduk kulak asmayan başına buyruk deli damgalı,
o an ne kedilik kalırdı ne köpeklik aramızda...
Aşkın hiç bir şekli şemali yoktu oysa,
bir bilseydik senle birlikte iken,
ah bilemedik, kavga edip kedi ile köpek gibi ve ayrıldık!