Keçiören'de gün batımı...
Sessiz sessiz ağlıyor içimdeki çocuk.
Yaralar kabuklaşmış dizlerimde,
O eski oyunlardan kalma birer anı,
Çabucak iyileşiveren her seferinde.
Şimdi ne yüreğimin bu dinmeyen kanı,
Ne de, bu acı tanıdık...
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta