Benim bu dünyadaki meskenim yırtık çadır.
Azığım kuru ekmek ve bir de acı soğan.
Mutluluksa sorduğun o diğer taraftadır,
İstemem dünyadaki mutluluğu diyorsan.
Hangi servet sahibi neyini götürüyor?
Hangi tabut keyifli, hangi mezarda konfor?
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta