Kayıp yolda Şiiri - Cengizhan Kavas

Bana bırakmıştın dünleri
Çok sevdiğindendir demiştim
Keşke o kötü sonu tatmasaydı bedenim
Şimdi üşüyorum yaşlarımla, acıtıyor sevgin...

Kalp atışlarım yükselmiş...
Senin kokunu özlemiş o yürek ama sen yoksun...

Soruyorum şimdi,
senin olmadığın dünde, senin olmadığın gelecekte
Bendeki emanet bu yürek
Hangi hırsla atmaya devam etsin sen söyle

Zor soluyor zor savaşıyorum bu yabancılıkta
Kaybeden keşke bedenlerimiz olsa
Oysa ruhlarımız içimizde yavaşça kaybolmakta
Ve her canda biraz daha kanamakta...

Arada mektup yaz kendine
Bir yabancıdan almışçasına aç oku sonra
Gözlerin ıslanmışsa eğer zamanla
Hatırla aşklarını ve haykır dakikalarca...

her küçük kalbin gülleri vardı
Kurumuş gülleri,
Bir matem kokusu,
Bir soluk kırmızı yaşatırdı sana bana
Özlenmiş duygularımızı bulur hasret giderirdik zamanla
Ve hep aynı son acımasızca sevmeye and içerdik..
Kayıp yolda...