Kayıp Sembolün İzinde Şiiri - Sinan Bayram

Taşlara kazınmış bir sır vardı,
Zaman bile unuttu anlamını.
Bir simge, iki dünya arasında durur hâlâ —
Biri görünen, biri sezilen.

Bir üçgen çizdim zihnimin duvarına:
Aklın köşesi, inancın köşesi,
Ve ortasında titreşen belirsizlik.
Orasıydı, insanın Tanrı’yı aradığı yer.

Her sembol bir kapıdır aslında,
Açılırsa bir anlam doğar,
Ama anlam da bir yanılsamadır belki;
Çünkü hakikat, yorumun içinde saklanır.

Bir pusula döner — yönsüz.
Kuzey yok, merkez yok;
Sadece yükseliş var içe doğru,
Bilincin merdivenlerinden çıkan bir ışık gibi.

Kayıp olan sembol değil,
Onu okuyacak göz belki de.
Çünkü sır, hep ortada durur,
Ama insan kenarları sayar.

Zihin, kendi tapınağında arar yaratıcıyı;
Her denklem, bir dua biçiminde yazılır,
Her dua, bir kod satırı gibi çözümlenir.

Ve sonunda,
Taşların altındaki o sessiz mesajı duyarız:

“Tanrı, insanın içindeki anlam arayışıdır.”

O an anlarız —
Kayıp sembol hiç kaybolmadı,
Biz sadece bakmayı unuttuk.

Sinan Bayram