Tren sesinin bitmeyen ayrılık çığlığıyla
Vedalara sallanan, titreyen ellerin çokluğuyla,
Taşlı yolların, geçit vermeyen amansız yokluğuyla,
İstanbul, kayıp ruhların şehri.
Sesimin ulaşamayacağı uzakların yakınlığıyla,
Bir zamanlar atların nal seslerinin inlettiği meydanlarıyla,
İnsan yığınlarının uğuldadığı semalarıyla,
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta