Hâlâ anlatır annem
Anlatırken hafifçe gülümser önce
Sonra sesi titrer giderek
Kaybolur yüzündeki o gülümseme
Bir gün pazarda kaybetmiş beni annem
Ne yapsın o yaşlardaki bir çocuk
Ağlamışım işte, çok ağlamışım, çok
Pazarcılar karakola teslim etmişler
Anonsla duyurmuşlar hoparlörden
Gelip almış karakoldan annem.
Çocukken kaybolmuşum ben
Belki de bu yüzden
Yürürken sıkıca tutardım ellerini
Omzuna dokunurdum uyurken
Bir şiir yazsam şimdi ve sen görsen
Veya diyelim ki ezan sonrası
Anons etseler beni tüm camilerden
Gelip alır mısın bıraktığın yerden?
Zamanın Ötesi
Kayıt Tarihi : 27.2.2025 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama yine de "bu" şiiri daha önce de okumuş gibiyim.
Beni asla unutmaması gerekmez mi her iki konuyu da bilen birinin?
Demek beni de almıştı annem:))
Sonu çok güzelmiş şiirin...
ilginç bir çocukluğunuz varmış, taş atıp tutuklamayı beklemek hayli ileri düzeyde düşsel bir dünyanız olduğunun göstergesi gibi sanki. aslında kurguladığınız sahnede her şey eksiksiz duruyor gibi, beş taş oynuyorsunuz elinizde taş ve tutuklamalar için asker, atmosfer uygun yani.
"Ama yine de "bu" şiiri daha önce de okumuş gibiyim." bu ve buna benzer olan daha önce okumuş olma hissini bir kaç arkadaştan daha duymuştum. Aklımızın bir oyunu veya gerçekten okumuşsunuzdur kim bilebilir.?
Bir annenin çocuğunu kaybetmesi korkunç bir duygu olsa gerek, bulmaları ise bir o kadar büyük sevinç. Teşekkür ediyorum yorumlamamalarınız için. saygılarımla
"Kaybetmek" benzer görünse bile
İki farklı gerçeklik, bence...
Biri "bilinç" dışı,
Ya da istem dışı
Daha masum,
Diğeri "suçluluk" çağrıştıran
En azından ihmal hissi...
Şair,
"Kaybedilmekten" korkuyor
Kaybolmamanın yolunu erken yaşta bulmuş zaten,
"Bırakmamayı, o eli"
O omzu hep yanında...
"Ezan" sesi, şiirin şifresi...
Etkiliydi,
Tebrikler şair...
çok teşekkür ederim Önder Bey, saygılarımla
TÜM YORUMLAR (11)