Kayıp Şiiri - Doruk Barış

terkedilmiş bir tershanede buldum bedenimi
aşamadığı denizlerin çetenesini tutuyordu
bazen;
ıslak tahta kokusuna karışmış kokunu çekiyordu içine
kıyıya vuran camdan hayallerden yapıyordu yelkenlerini
ve çoğunlukla
ağır ağır kapanıyordu geceleri gözleri

bir adam vardı beyazlar içinde
bazen;
yedi adam oluyordu beyazlar içinde
ya da onyüz tane oluyorlardı.
sarılıyordu kendine arkadan bağlıyordu ellerini
aynalarda hep üst üste geçmiş insanlar görüyordu
tekrarlayan bozuk bir plak vardı yan odada
abra kadabra kadabra kadabra abra...
sonradan farkındıyorum aklım burada.hane-i tımar...

kerpiçten bir meyhanede buldum yüreğimi
aah kıdemsiz sevdam tek yerin yine bu kalbim
bazen ;
koşan bedenimin bazen dolan gözlerimden ötürü durur
atışı kalbimin...
ama hep aynı durduğu yer; ne sana uzak
ne de yüreğinde...