Kayıp 2 Şiiri - Teyfik Abanoz

Nerede son bulacak bu yolculuk?
Bilmiyorum!
Her yolculukta kendime bir ölüm seçiyorum,
Her durakta bir can bırakıyorum.
Varacak yerim olmasa da,
Ben yine de aramayı seviyorum.
Gidenlerin ardından kalan izleri,
Süpürüyorum.

Yollarda aradım bulamadım seni,
Göçmen kuşlar misali terk ettin beni.
İçimde bir yerde bir sızı var,
Kaybettikten sonra dönülmüyor geri!

Hatıralar tozu dumana katmış,
Bin atlı üstüme sürüyor maziyi!
Çöküyorum olduğum yere,
Sığınacak kimsem yok!
Aman dileyenim yok!
Korkudan tir tir titrerken,
Ezip geçiyorsun beni.
Kalbim kırık!
İyileşmeye vakit yok!
Bir yudum su verenim yok!
Sevenim yok!
Yalvaracak takatim yok!
Kurban razı,
Ölüm razı,
Gömen yok!
Sen yoksun!

Yollarda aradım bulamadım seni,
Göçmen kuşlar misali terk ettin beni.
İçimde bir yerde bir sızı var,
Kaybettikten sonra dönülmüyor geri!

Siyah beyaz camlardan,
Bazen seyre dalıyorum geçmişi.
Ne çok kurban vermişim meğer,
Kaç kişiyi harcamış gençliğim!
Çok mu bencildim?
Yoksa çok mu senciydim?
Kaç sevgili feda oldu uğruna!
Kaç sevda başlamadan bitti.
Kimler seni aşamadı da
Düştü karanlığıma.
Kalbimin kapısını içeriden kilitleyen
Sen değilsen,
Kime bu mahkumiyetim?
Peki sensen eğer,
Neden yoksun?
Kime bu şikayetim?

Yollarda aradım bulamadım seni,
Göçmen kuşlar misali terk ettin beni.
İçimde bir yerde bir sızı var,
Kaybettikten sonra dönülmüyor geri!

Kaybettikten sonra dönülmüyor geri!