Fısıldamaz rüzgârda, sessizlikle konuşur gövdem.
Altımda dinlenir zaman; serinliktir varlığımın gölgesi.
Göğe değil, derinliğe sabırla kök salarım.
Uzun yokuşlu dağlarda eğilmeden büyürüm.
Sonbaharda altın sarısına döner yaprağım — vedam bile zariftir.
Ortak olurum gölgeye, yağmura, toprağa.
Rakım yükseldikçe daha çok sessizleşirim.
İncecik kabuğumda kimseye göstermem yaşımı.
Eski ormanlarda çoğalırım, kendi fidanımla yeniden başlarım.
Nemli toprak benim yoldaşımdır.
Tohumlarımı rüzgâr değil, sabır taşır.
Ağaç değilim sadece — bir denge, bir gölgelik, bir ağırlığım.
Ladinle, kestaneyle dostum ormanda; hep birlikte yaşarız.
İçime sinmiş bir sonbahar şarkısıdır yaşam.
Sonsuz bir zarafettir kayın olmak — görünmeden güçlü kalmak.
İsmetullah SevgiliKayıt Tarihi : 6.5.2025 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, Türkiye’de doğal olarak yetişen Doğu Kayını (Fagus orientalis) ağacının özelliklerine dayanır. Her dize, Latince bilimsel adının harfleriyle başlar. Kayın; serin, nemli ve gölgeli iklimlerde yetişen, geniş yapraklı, uzun ömürlü ve zarif bir ağaçtır. Mobilyadan doğaya, kültürden mitolojiye kadar birçok alanda sessiz ama etkili bir varlığı vardır. Şiirde kayının dinginliği, gölgesinin asaleti ve mevsimlerle uyumu vurgulanmıştır. Kayın, ormanda bağırmadan konuşan bir denge unsurudur.
