Küçüktüm o zamanlar
Bir damla canım vardı
Korkmuştum ağlamıştım
Dedim dünyada ne işim vardı
Sevdamın gözyaşı düşer kalbe
Yakar yüreğimi de kül olur
Ben hasretiyle yanıp sönsem bile
O başkasına gül olur
Nisan yağmurları yağarken
Bak gönlüm cehennem sanki
Hasretle bi çare yanarken
Dilimden beddualar dökülürken
Düşlerim vardı benim ahsenle, aşka dair
Düştüm ahsenin aşkına, gördüler hakir
Benim gönlüm zengindi, yoktu neftet kibir
Gördüm ahseni eyledi beni, bir garip şair
Gülgün dudaklarında aşka davet var
Ona olan bu aşk, bu sevgi, âlemde aşikâr
Onu sevmeyen kalbe, olsun artık nazar
Düşsün çaresiz dertlere de, olsun bimâr
Güneş üstüme doğmasın bu gün istemem
Sonsuz karanlıkları verin bana
Hiç gördünüz mü beni gülerken
İçim kan ağlarken gülmek yasak bana
İçtim kana kana aşkının bâdesinden
Kesti nefesimi geçtim kendimden
Gönül mahmur oldu ey ahsen
Kalbimin yegâne arzusu oldun sen
AYNALAR
Nedir bu aynaların benle alıp veremediği
Ben miyim Tanrım bu bana gösterdiği
Hani nerede o çapkın şairin gençliği
Baksana ağarmış saçı sakalı kirpiği
Gidişin öyle zor ki
Dayanamam yokluğuna
Seni öyle çok sevdim ki
Sevemem,tutulamam başkasına
Şimdi yüreğim yaralı ,perişanım
Gel gör sevdiğim bak ne haldeyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!